Op zoek naar de twinkeling in de ogen
5 juni 2019
Categorie: Niet gecategoriseerd
“Mijn werk omschrijf ik gekscherend altijd als loeren en ouwehoeren.”, vertelt Adrie Groot, bestuurder van Blosse. “Een groot gedeelte van de dag ben ik met mensen in gesprek. Met hen ga ik op zoek naar waar voor hen de ‘twinkeling’ zit in het werk.” Sinds 1996 is Adrie bestuurder bij Blosse. Een grote organisatie met meer dan 1000 personeelsleden. “De zoektocht naar de twinkeling kan ik niet met iedereen maken, maar gelukkig is het cultuur in de organisatie geworden.”
De twinkeling
“De twinkeling betekent voor mij dat mensen bewust worden van zichzelf. Zichzelf kennen. Dat zij in de brij van werk waarvoor zij zich verantwoordelijk voelen, ontdekken wat hen energie oplevert, meer dan dat het kost. Dat het niet alleen een bijdrage levert aan hun eigen ontwikkeling, maar ook aan dat van de hele organisatie”, vertelt Adrie vol overtuiging. “Ik heb ontdekt dat heel veel mensen moeite hebben om bewust te worden waar hun eigen twinkeling zit. Het vinden van de ‘sweet spot’; als er een balans is tussen je eigen passie, jouw competenties en de behoeftes van de organisatie.”
Laat je kennen
Om de zoektocht naar de ‘sweet spot’ te versnellen, is het belangrijk dat mensen weten wie je bent en waar je voor staat. Je mag je laten kennen, is de stelling van de bestuurder. “Zelf heb ik pas rond mijn 50e ontdekt waar voor mij de twinkeling zit. Ik ben opgevoed met ‘je laat je niet kennen’. Maar ik heb later ontdekt dat om jezelf te kennen, dat je daar anderen voor nodig hebt. En dat je daar open voor moet staan. Durf jezelf te laten kennen door de ander.”
In de cultuur
Bij Blosse werken nu ongeveer 1000 personeelsleden. Te veel voor de bestuurder om met elke medewerker apart de gesprekken over de twinkeling aan te gaan. “Het is cultuur binnen de organisatie geworden dat we zorg dragen voor elkaar en dat we open zijn naar elkaar toe over wie we zijn en waar we voor staan. Ook het op tafel leggen van wat we nodig hebben, is een belangrijk onderdeel van ons dagelijks werk. Dat gebeurt binnen de hele organisatie.” Voor sommigen betekent het vinden van de ‘sweet spot’ dat zij met nog meer enthousiasme hun werk bij Blosse vervolgen, voor anderen wacht een ander pad. “We hebben hier ook meegemaakt dat mensen ontdekten dat wat ze heel graag wilden doen, niet bij Blosse kon. Daardoor hebben we van mensen afscheid moeten nemen. Als mensen daar zèlf de keuze voor maken, dan is dat iets moois.”
Werken met lef
“In alle haarvaten van onze organisatie moeten mensen alles waar we van zijn kunnen voelen, misschien ook wel zonder het benoemen.”, legt de bestuurder uit over de cultuur van de organisatie. “Als mensen ons gebouw binnen komen, moeten ze onze kernwaarden ervaren. Er komen best veel mensen bij ons solliciteren vanwege het ‘lef’ dat wij hebben en laten zien. Of de ‘open mind’ dat we niet van alles in wetgeving veranderd willen zien voordat we een vernieuwing inzetten. We zien dat mensen graag de ruimte willen krijgen voor ontwikkeling die wij hier met elkaar bieden. Als je niet bezig bent met ontwikkelen, dan moet je ook niet bij ons komen werken. ‘Groei’ is een wezenlijk onderdeel van ons dagelijks werk. Voor de kinderen die bij ons komen, maar ook voor de professionals die hier werken.
Besturen met ruimte
“Als iemand bij ons op school gaat vertellen hoe de ander moet lesgeven, dan gaat het verkeerd. Wij zijn altijd ondersteunend aan de professionals op locatie.”, legt Adrie uit. “Wij zorgen dat iemand de volgende stap kan zetten. De rijke omgeving die nodig is om dat te kunnen doen, daar zijn wij als bestuurders wel verantwoordelijk voor. Als bestuurder bekijken we wat er gebeurt, we moeten voelen en ervaren en aanwezig zijn. Alleen dan kunnen we zorgen dat mensen ruimte ervaren en ook eigenaarschap pakken.”
Leren en ontwikkelen
De cultuur en werkwijze van Blosse maakt de organisatie klaar voor veranderingen die in de toekomst ontstaan. “Ik ben ervan overtuigd dat opvang en onderwijs zoals wij dat nu kennen, dat die op den duur gaan verdwijnen. Maar leren en ontwikkelen blijven bestaan. Daar gaan wij ook een rol in blijven spelen.”, schetst de bestuurder. “We weten nog niet hoe die toekomst eruit gaat zien, maar het feit blijft; ‘Leren doe je in de wereld, samen met de wereld waarin je leeft.’”
